Boek

Met veel bewondering heb ik het boek “Leven zonder kinderen” gelezen. Het valt me op dat ook de vrouwen die ongewenst kinderloos gebleven zijn, uiteindelijk een voordeel hierin zien. De vrijheid en de zorgeloosheid wordt als erg prettig ervaren. Ook komt echter naar voren dat ongewenst kinderloos zijn nooit over gaat. Op bepaalde momenten steekt het gemis toch weer eventjes de kop op en doet het weer pijn. Dat is heel normaal, het gemis gaat natuurlijk niet zomaar over. Maar het is fijn om te lezen dat het bij de meeste dames na een moeilijke tijd toch weer goed gaat en ze nieuwe zingeving in het leven hebben gevonden. Brenda, 40 jaar

Interviews met twaalf vrouwen die een leven leiden zonder kinderen. Alle twaalf denken na over de vraag waarom ze geen kinderen hebben gekregen en hoe ze dat verwerkt hebben. Ook vertellen ze hoe hun leven er nu uitziet zonder kinderen.
In de meeste relaties is het min of meer vanzelfsprekend dat op een gegeven moment het verlangen naar kinderen ontstaat en dat er dan ook kinderen geboren worden. Dat dat niet altijd vanzelf gaat, bewijzen deze verhalen. Soms is er helemaal geen verlangen naar kinderen, soms is één van beiden onvruchtbaar of verminderd vruchtbaar en soms is de vruchtbare leeftijd al voorbij. Ook miskramen en abortussen komen in de verhalen voor.
Maar ook zonder kinderen is het leven van deze vrouwen voluit van waarde en hangt dat niet af van het hebben van een vaste relatie of van een baby.

Het is een boek uit het leven gegrepen, in een toegankelijke stijl geschreven over een voor vrouwen heel herkenbare thematiek. NBD Biblion

Ik wil uw boek graag zelf lezen, maar ook doorgeven aan anderen. Om te laten zien dat een leven zonder kinderen niet makkelijk is, maar zeker niet onmogelijk. Ik ben vervroegd in de overgang en het taboe van het geen kinderen krijgen is soms erg groot. Ik vind het heel mooi dat u juist over dit onderwerp een boek heeft geschreven! Chantal, 23 jaar

Ik zou graag het boek willen lezen, omdat ik zelf al jaren in het traject zit voor een tweede kindje. Ook in het traject gezeten voor de eerste.
Ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn het doet als je geen kindje hebt mogen krijgen. Graag zou ik de verhalen van deze sterke vrouwen lezen. Anoniem, 39 jaar

Gisteren heeft mijn echtgenote een stuk voorgelezen aan tafel. Onze thuiswonende dochter (23) praatte er over door. Insteek: “als je ze kunt krijgen, kún je het dan aan?”

Ik las vanmorgen vroeg het 2e verhaal van de 71 jarige dame. Dan word je erbij bepaald dat leven (hier) éénmalig is qua kansen.

Jij geeft ons een inkijk in een wereld die wij niet kennen. En dat verrijkt.

Dankbaar voor het boek!

Marcus, 53 jaar